ngiti. tawa. halakhak. smile.

i have always wanted to smile. ever since i was a kid, i knew that amidst everything that would happen, i would still smile.

simply because i knew it wasn't for me, but for others.

seryoso. subukan mong ngitian ang tindera sa caf o kahit yung katabi lang ng bahay niyo. subukan mong ngitiian yung babaeng naglalagay ng mga pinamili mo sa isang plastic bag sa SM. subukan mong ngitian yung guard sa school o kaya yung babae sa counter sa mcdo.

subukan mo. kasi ang sarap ng pakiramdam.

ang sarap ng pakiramdam na ngingiti sila pabalik at na KAHIT SANDALI lang at kahit pagod na pagod sila dahil sa trabaho nila, napangiti sila. DAHIL SA'YO.

tama si krishna:

"kasi, sa bawat simangot na ipakita ko sa mundo, isang ngiti ang nawawala. ikaw ba, pag nakasalubong ka ng isang taong parang galit na galit sa mundo ay makakangiti pa sa kanya? pero kung ikukumpara mo iyon sa panahong makakasalubong ka ng isang taong nakangiti at maaliwalas ang mukha.. di ba't mas gagaan ang loob mo sa pangalawang nabanggit? sa bawat pagsimangot kasi, at least isang tao ang maaapektuhan mo. sayang naman kung dahil lang malungkot ka ay nabawasan ang saya ng iba. langya ka."

kaya ok lang para sa akin na itago ang lungkot na nararamdaman, kahit sa mga matalik ko pang kaibigan.

para sa akin, kapalit ng lungkot na 'yon ang pagngiti nila. ok na ko do'n.