I'm now Dark and Handsome.

there... All I need now is a few inches to add on to my height and girls will surely go wild for my extreme sex appeal. :)

Or , maybe not. hehe. basta ang kumontra sa handsome, insecure!

--//

pero di nga, kung dark at dark rin lang naman ang pag-uusapan, hindi ako pwedeng mawala sa kategoryang yun. Grabe naman kasi, pag ikinukumpara ko yung kulay ng braso ko sa kulay ng katawan ko (naka t-shirt kasi ako nun eh kaya hindi naapektuhan yung katawan ko ng galit na galit na sinag ng araw), sobrang layo. parang kape at gatas. hahaha.

at ang masaklap dun, hindi ako nagbeach. NAGPINTA AKO NG BUBONG. opo, kung inaakala mong normal na mangitim kapag pumunta ka sa beach, pwes, hindi ako nagpunta sa beach. NAGPINTA LANG AKO NG BUBONG.

ang saklap eh noh. yung skin tone ko nagtransform mula sa light brown hanggang double extra dark brown dahil lang sa pagpipinta ng bubong. hahahaha.

pero kung iniisip mo ngayon na sobrang lungkot ko dahil sa pagiging ita ko in a short span of time, pwes mali ka ulit.

lahat na nga yata ng tao dito sa bahay namin pinagalitan ako dahil sumama pa daw ako sa FEAD Work Camp namin sa Mendez, Cavite. (hindi ko ikukuwento kung anong mga details ng ginawa namin. nakaktamad. hahaha. punta na lang kayo sa blog ni Mark Jason. :P) tapos pag-uwi ko SOBRANG itim ko na. hindi ko naman maipaliwanag na kahit pa siguro umitim pa ko ng mas maitim pa sa kasalukuyang kulay ko ngayon, ok lang. kasi sa limang araw na yun, nakatulong ako.

opo mga pare, social work yung pinagkaabalahan ko. tumulong kami sa isang elementary school doon sa cavite. simple lang ginawa namin: nagpinta ng bubong, inayos yung classrooms at naglagay ng rain protection (in lay man's terms, trapal) dun sa classrooms. Yun lang. Simple, pero mahirap gawin, lalu na kung libre at ang tanging layunin mo lang ay makatulong.

Sa totoo lang, nung una, hindi ko naman pinasok yung work camp dahil gusto kong makatulong. para po kasi yun sa scholarship ko mga pare. required ang social work sa application process namin sa FEAD. at nag-aapply ako sa FEAD para may ipambayad ako sa Dorm namin sa Manila. Or else, meron na lang akong 165 pesos para pambili ng pagkain sa isang buong semester. kamusta naman yun? kaya nung una, determinado lang akong tapusin. para sa scholarship. yun lang.

pero alam niyo kasi, yung work camp na inattendan ko, nakakabilib. sobra. pagkatapos nung work camp, feeling ko umattend ako ng retreat pero mas malalim ng konti kasi hindi lang ako lumapit kay God, nakatulong din ako.

teka nga, teka nga. akala ko ba nagpinta lang kayo ng bubong? bakit ang lalim na ng realizations mo?

hehe. ewan. puro naman optional lahat ng practices of piety na ginawa namin. pero lahat kasi ng seniors (sila yung mga pasok na sa FEAD at hindi na applicants na sumama samin sa work camp), nakakabilib yung Catholic faith. kahit yung director namin. para bang bigla akong nauntog sa pader at tinanong ang sarili ko: "Bakit nga ba hindi ko sila katulad?" Bakit hanggang ngayon shaky ang faith ko. at bakit ba hindi ako nagbabasa ng Bible? Yung tipong ganun. Wala silang conscious effort para maapektuhan ka pero maapektuhan ka pa rin nonetheless.

hehe. tsaka I felt God again in one of those mental prayers that we did. ang sarap ng pakiramdam. :)

(note: 6 hours lang kami nagtatrabaho kada araw. after nun may activities, like mental prayers, get-togethers, games, etc.)

tsaka inexplain din nila sa isa sa mga talks na ginawa namin after working kung bakit kami nagwowork camp. ang pagkakaintindi ko (hehe, may ganun bigla. hindi ko na kasi natatandaan fully yung explanations), ang mga tao talagang ginawa para magtrabaho. kahit sa Bible iniimply na yun. We were created to work. kaya ang pinakasimple pero ang may isa sa malalaking impact na paraan ng pagtulong ay ang pagtatrabaho. parang yung ginawa namin. kung tutuusin simple lang ang pagpipintura ng bubong (mainit lang talaga ng sobra dahil yero yun at bukod sa sinag ng araw na tumatama sa balat mo, pinapalala pa yun ng reflection nung mga sinag sa yero. kaya siguradong masusunog ka) at pwede mo naman talagang bayaran na lang ang kahit sino para gawin yun. pero isipin mo, ang Pisay nga may budget na't lahat nahihirapan pa rin sila sa maintenance ng mga facilities, eh pano pa kaya yung Panungyan Elementary School? Eh mukha ngang nahihirapan na silang kumuha ng pera pambili ng libro eh, pambili pa kaya ng pintura at pagbayad sa isang taong magpipintura? kaya malaking tulong na rin kung magagawa mong mapinturahan yung bubong ng mga classroom nila ng libre. para naman kahit papano, alam mo na tatagal yung bubong a hindi dadating yun panahon a puputakihin sila ng tulo tuwing umuulan.

kaya pagkatapos ng talk na yun, napagtanto ko na dapat hindi ako nagpipintura ng bubong dahil para lang matapos na yung kelangan kong gawin para dun sa application ko sa FEAD. dapat, sa bawat stroke ng brush, inaalala ko na meron akong natutulungan kaya dapat ko siyang pagbutihan.

siguro dun ako namangha. ang pagtulong hindi kailangang "big difference" kaagad ang maiaambag sa komunidad. hindi importante kung big difference o small difference ang nagawa mong pagbabago. kahit yung maliit na bagay lang na napinturahan mo yung bubong, may impact yun. kahit gaano kaliit. basta you made a difference. and you helped people through that.

ang mahalaga, may mapapangiti ka sa nagawa mo, kahit isa lang.

kaya nga nagpalit na rin ako ng ambisyon eh. dati, sabi ko sa sarili ko paggraduate ko sa Pisay, gusto kong makagawa ng malaking pagbabago sa komunidad na kinagagalawan ko pagkatapos ko ng college. ngayon, gusto kong makagawa ng maliliit na pagbabago na magbibigay daan sa isang mas malaking pagbabago sa komunidad na kinagagalawan ko pagkatapos ko ng college.

naks. sabi ko sa inyo nakakabilib yung Work Camp na inaattendan ko eh. :)

kaya para sa mga nangaasar (ehem, joji, ehem. hahahaha. joke! namimiss na kita! :P malapit na birthday ni jeric!), masaya ako na maitim ako noh! Kasi kapalit ng skin tone ko ang pagngiti ng iba. :)