TRP 2009, Class 2014 song entry. :P
Salamat, 2014, sa pagkanta ng mga salitang ginawa sa MRT at Burger King, produkto ng stress at pressure ng isang deadline, habang ang tanging inspirasyon ay ang nagsasalitang babae sa MRT na nagsasabi kung nasaan ka na.
Sorry, but I would admit that during the performance itself, I stopped singing when we got to the "Konti na lang, hintayin mo..." part. I loved that part of the poem when I wrote it. Kaya yun nasa dulo eh, kasi yun talaga peyborits ko. Waha.
And listening to it be sung was exhilirating and unexplainable. Iba yung pakiramdam. :)
Kumanta na ko ulit nung padulo na, pramis. :P
Salamat 2014. Salamat din ng maraming marami kay na Ate Jana at Anne na pinagtiyagaan ang sinulat ko. Hindi lang ako ang gumawa ng kantang to, remember! Arrangement by Anne, at Melody by Ate Jana with the whole song com. :P
Many thumbs up to the talents na hindi matatawaran ng kahit sino! Go TRP Song Com! :)
Sabi ni Carlos Cuano sakin, it was ironic for an imed to have written the song - this song - about RSA. Eh hindi naman nga kami pumirma sa kahit ano. Natawa ako. Inalala kong muli kung ano yung mga pananaw ko na dati'y buong puso kong pinagmamalaki at na ngayo'y buong puso kong pinaglalaban para manatili. Tapos hindi na ko nagsalita. Bago ko pa isulat yung kanta, alam ko na kung bakit. Pramis may pinaghugutan yun kahit naghihingalo na. :)
To the laterals of 2014: hinintay ko kayo. pramis. kaya salamat. maraming salamat. :)
It was nice to offer lyrics to a song that has a message people will really uphold. Sabi ko dati ayoko nang magsulat ng mga bagay na patriotic kasi nakakafrustrate lang in the end dahil after so many years, pag binalikan mo yung sinulat mo, marerealize mong pareho lang din yung sitwasyon mo nun at ngayon. Thus, it was nice to create a song that speaks and promises to the Filipino people and is truthful at the same time. Wala masyadong writings na nakakagawa nun lalu na ngayon.
A heartfelt thank you for the privilege. Sobra. :)
"Hintayin mo..." - Isang Lagda, by UPCM 2014
No comments:
Post a Comment